ભોપાલથી મહાકાલ સુપરફાસ્ટ એક્સપ્રેસ ચાલે છે, જે પ્રયાગરાજ થઈને વારાણસી જાય છે. તેમાં 4 કોચ જનરલ, 6 સ્લીપર અને 8 એસી છે. ટ્રેનમાં લગભગ 1200 લોકો બેસી શકે છે. પરંતુ સ્ટેશન પર 10 હજારથી વધુ લોકો ઉભા છે. દરેક વ્યક્તિ ટ્રેનમાં બેસીને પ્રયાગરાજ પહોંચવા માંગે છે. ટ્રેન આવી અને લોકોમાં તેમાં ચઢવા માટે અફરા-તફરી થઈ. લોકો એકબીજાને ધક્કો મારતા ટ્રેનમાં ચઢવા લાગ્યા. જેમની પાસે કન્ફર્મ ટિકિટ નહોતી તેઓ પણ બીજાની સીટ પર બેસવા લાગ્યા. ગમે ત્યારે કોઈ અનિચ્છનીય ઘટના બની શકે છે તેવી અંધાધૂંધી હતી. આ સ્થિતિ ફક્ત એક ટ્રેનની નથી, પરંતુ પ્રયાગરાજ જતી બધી ટ્રેનોની છે. દિવ્ય ભાસ્કરની ટીમ ભોપાલના સંત હિરદારામ નગર સ્ટેશન પહોંચી. મેં અહીં જે જોયું તે ખૂબ જ આઘાતજનક હતું. ટીમે ટ્રેનમાં પ્રયાગરાજ સુધી મુસાફરી કરી. સ્ટેશનથી લઈને આખી મુસાફરી દરમિયાન પરિસ્થિતિ કેવી રહી હતી. ચાલો જાણીએ… “વિચાર્યું નહોતું લાગતું કે આટલી ભીડ હશે.” મહાકાલ-કાશી સુપરફાસ્ટ એક્સપ્રેસ બપોરે 2:10 વાગ્યે ભોપાલના સંત હિરદારામ નગર આવે છે. તે 4 કલાક મોડી, એટલે કે સાંજે 6:39 વાગ્યે પહોંચી. ટ્રેનની રાહ જોઈ રહેલા મુસાફરો 4 કલાકથી સ્ટેશન પર બેઠા હતા. મુસાફરોની ભીડ એટલી વધુ હતી કે પગ મૂકવાની પણ જગ્યા નહોતી. ઘણા મુસાફરો પ્લેટફોર્મ પર બેઠા હતા, જ્યારે ઘણા ટ્રેનની રાહ જોતા ઉભા હતા. ડૉ. ટી.આર. યાદવ 2 મહિના અગાઉ રિઝર્વેશન કરાવીને તેમના 20 સાથીઓ સાથે આવ્યા હતા, પરંતુ ભીડ જોઈને તેઓ હેરાન થઈ ગયા. તેમણે કહ્યું કે તેમણે ક્યારેય સપનામાં પણ કલ્પના નહોતી કરી કે આટલી બધી ભીડ હશે. ટ્રેનમાં ચઢવા માટે દોડાદોડી મચી ગઈ. લોકો બારીઓ, દરવાજાઓમાંથી, જ્યાં પણ જગ્યા મળતાં ચઢી રહ્યા હતા. આ દોડમાં ઘણા લોકો રહી પણ ગયા. બાળકો, સ્ત્રીઓ, વૃદ્ધો બધા કોઈક રીતે ટ્રેનમાં ચઢવા માંગતા હતા. ટ્રેનની અંદરનું દ્રશ્ય વધુ ભયાનક હતું. બેસવાની તો વાત જ નહોતી, ઊભા રહેવાની પણ જગ્યા નહોતી. લોકો એકબીજા પર પડી રહ્યા હતા અને સામાન આમ-તેમ વેરવિખેર પડ્યો હતો. લોકો ટોયલેટમાં બેઠા બેઠા મુસાફરી કરી રહ્યા હતા રાકેશ યાદવનો ફોન પણ જનરલ કોચમાં ચોરાઈ ગયો હતો. તેમણે આ અંગે ઉજ્જૈનમાં રેલવે અધિકારીઓને ફરિયાદ કરી, પરંતુ પોલીસે ભીડનું કારણ આપીને તેને ટ્રેનમાં પ્રવેશવા દેવાનો ઇનકાર કર્યો. રાજકિશોર એક કોચની ઉપરની સીટ પર તેની દીકરીને ખોળામાં લઈને બેઠો હતો. જ્યારે તેમને પૂછવામાં આવ્યું ત્યારે તેમણે કહ્યું કે તેઓ તેમની પુત્રીને સુરક્ષિત રીતે મહાકુંભમાં લઈ જશે અને તેને પાછા આવશે. અમે ટ્રેનના ટોઇલેટ તરફ ગયા. ત્યાં અમને એક મુસાફર યોગેશ ટોયલેટની અંદર ફ્લોર પર બેઠો મળ્યો. વાત કરવામાં આવી ત્યારે તેમણે કહ્યું કે, અમે અહીં બેસીને જઈ રહ્યા હતા. હું કલાકો સુધી ઊભો રહ્યો, પણ બેસવાની જગ્યા ન મળી, તેથી હું અહીં આવીને બેઠો. યોગેશે સરકારી વ્યવસ્થા પર પણ સવાલ ઉઠાવ્યા. ટ્રેનમાં ટોયલેટ જવા માટે મહિલાઓને ભારે મુશ્કેલીઓનો સામનો કરવો પડી રહ્યો હતો. જનરલ ડબ્બામાંથી લોકો એસી કોચમાં ચઢ્યા જ્યારે ટ્રેન બીના સ્ટેશન પર પહોંચી ત્યારે એસી કોચના મુસાફરોએ દરવાજા બંધ કરી દીધા. તેમને ડર હતો કે જનરલ કોચની ભીડ તેમના કોચમાં ઘૂસી જશે, પરંતુ તેના બધા પ્રયત્નો વ્યર્થ ગયા. એ જ કોચમાં મુસાફરી કરી રહેલા રાકેશે કહ્યું કે બીના સ્ટેશન પર એક પણ પોલીસ કર્મચારી નહોતો. જનરલ કોચમાંથી મુસાફરો એસી કોચમાં ઘુસ્યા. અમે હલનચલન પણ કરી શકતા નથી. એસી કોચમાં સીટ પર બેઠેલા અજય જૈન, તેમની આસપાસની ભીડને જોઈને કહે છે કે, સરકાર આટલી મોટી ઇવેન્ટનું આયોજન કરી રહી છે પણ તેનું મેનેજ કરી શકતી નથી. જ્યારે તેઓ મેનેજ કરી શકે તેમ નથી, તો તેમણે આ કાર્યક્રમનું આયોજન ન કરવું જોઈતું હતું. આ વાતચીત દરમિયાન ઘણા લોકોએ પોતાના વિચારો વ્યક્ત કર્યા. મારી પીડા અને અનુભવ શેર કર્યો. ટ્રેન રાત્રે 12.40 વાગ્યે પ્રયાગરાજ પહોંચવાની હતી, પરંતુ તે સવારે 9 વાગ્યે પ્રયાગરાજ જંકશન પહોંચી.
